میزان توافق تعریف های سندرم متابولیک ارایه شده توسط atp iii modified و idf با مقاومت به انسولین در مطالعه ی قند و لیپید تهران

مقدمه: هدف از مطالعه ی حاضر بررسی دقت تشخیصی تعریف های سندرم متابولیک طبق معیار های modified atp iii و idf در شناسایی افراد مبتلا به مقاومت به انسولین و ارزیابی میزان توافق بین این تعریف ها و مقاومت به انسولین است. مواد و روش ها: نمونه ها شامل 347 فرد غیردیابتی از مطالعه ی قند و لیپید تهران (140 مرد و 207 زن) با سن 84-21 سال بودند. مرجع استاندارد مقاومت به انسولین، homa-ir بود و مقاومت به انسولین به صورت 5/2 homa-ir ≥ در نظر گرفته شد. یافته ها: براساس معیار های atp iii و idf به ترتیب 9/38% و 45% مبتلا به سندرم متابولیک بودند. حساسیت و ویژگی atp iii به ترتیب 3/52% و 65% و براساس idf به ترتیب 60% و 59% بود. ضریب توافق کاپا بین atp iii و idf با homa-ir به ترتیب 14/0 و 15/0 بود. دقت تشخیصی سطح زیر منحنی راک که از طریق شمارش تعداد اجزای سندرم متابولیک رسم شد، به نسبت پایین بود. وقتی که هر یک از اجزای سندرم متابولیک به عنوان مقادیر کمّی در نظر گرفته شدند، دور کمر و قند خون ناشتا به تنهایی دقتی معادل یا حتی بیشتر از شمارش اجزای سندرم متابولیک داشتند. نتیجه گیری: تعریف های modified atp iii و idf برای تشخیص مقاومت به انسولین از حساسیت کمی برخوردار بوده، توافق ناچیزی بین این معیار ها و مقاومت به انسولین وجود دارد. اندازه گیری دور کمر یا قند خون ناشتا ساده تر است و برای تشخیص مقاومت به انسولین دقت بیشتری دارد.